Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, Kn, T nie notują

Formy: bezok. przemykać się; ~ cz. ter. lp 3. os. przemyka się; ~ cz. prze. lp ż 3. os. przemykała się; ~ im. wsp. przemykając się

Znaczenia:

1. »przeciskać się, przebijać się«:

Rekcja: spomiędzy czego; przez co

Do tego jeśli chcesz strzelać prosto do jakiego znaku, to uczynisz jedną racą wiązaną do laski, to jest, jako pokazuje prawdziwie raca górna F. I uczynisz, aby przemykała się przez te drzewa dziurawe GH, i przypatrz się znakowi I. AquaPrax 390. JemPam 241. Xiężyc zszedł był przed godziną y promienie iego przemykaiąc się z pomiędzy gałęzi drzew, sprawowały bardzo wesołą mixturę kolorow iasno białego, z ciemno zielonym. FontenDębRoz 3. Woda czysta, przemyka się bardzo prędko przez humory zeschłe, a tym samym, niemoże częściom stałym wracać nazad ich raźność; zbytniego oblewania się napoiem, niech się strzegą melancholicy. KurFSzymańSPrzep 224.

2. »przemieszczać się, zmieniać miejsce«:

Rekcja: na co ‖ przez co

Co to przydawa sie Koniowi/ bárzo z miąższego y okrągłego ięzyká/ tedy ná mieysce kołká/ podkowkę dáć uczynić/ sztucek vkroćiwszy/ áby mu Monsztuk/ áni wąski/ áni szeroki nie był/ Monsztuk w mieyscách sobie należących/ áni ná doł/ áni w zgorę nie ma przemykáć sie/ boby też ták y po gębie muśiáł Końskiey. PienHip 11. A [jeździec] nogi práwie pod się náchyliwszy/ ma Koniá dośieść/ y śrzodek swoiego kroku ná wierzch przysádźiwszy/ tedy áni w kłośie/ áni w biegániu nie ma namniey/ áni ná tę stronę/ áni ná owę przemykáć sie. PienHip 28. Tak też śiárka nie tak iáko drewno ma się do ogniá/ ále iáko oliwá do ognia/ iż samá śiárká ćiągnie się do płomieniá y do ogniá/ y dla tegoż ogień on ná iednym mieyscu záwsze trwa/ nie przemykáiąc się ná drugie/ á oná śiárká po cżąstce pomyka się ku ogniu/ záwsze dodáiąc trwáłośći y vstawicżnośći onemu. SykstCiepl 115.