Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp (rębić, rąbić), SXVI (hasło kanoniczne), Kn (rąbić), SWil (rąbić) notują
T, L (?), SW (?), SJP nie notują

Formy: bezok. rąbić; ~ cz. ter. lp 3. os. rąbi; ~ cz. prze. lp m 3. os. rąbił

Znaczenia:

»ciąć, odcinać, rozcinać uderzając ciężkim i ostrym narzędziem«:

Rekcja: co

HERr wolt jhr dies Holtz hawen lassen. Pánie/ á dacie te drwá rąbić? VolcDial 86v. Cicho mowić/ rąbić/ etc. pocichu/ Summissa voce agam, tantum vt iudices audiant. Submisse dicere [...] Submisso sono [...] Submissim fabulandum [...] Voce tacita susurrare [...] Tacito passu [...] Surdis ictibus & qui non exaudiantur, arborem caedi [...] Placidè egredere, & sonitum prohibe forium. Placidè forem aperi ne crepet [...] Mutum est forum [...] Cicho ná rynku. Intus sibi canere [...]. Kn 78. Gdy by gospodarz w zapowiedzianęm lesie abo gaiu, drzewo rąbił bez dozwolęnia gminskiego, ma odłozyć winy do buxu. g. 5. okrom pańskiey winy [.] TułGietKutrz 129. Wolno też jest mieszczanom w pręty drwa rąbić i układać w lasach [...]. OpisKról 425. Ktoby rąbił przy czyjej sztuce a gałęziby nie zabrał, ma dać gr. 4. WilkGniewKutrz 153. A na poprawę chałup maja urębować za wiadomością jegomości pana starosty i przysięgłych wiejskich, którym ma rozkazać jegomość pan starosta wyniść, żeby więcej nic nie rąbił nad potrzebę do poprawy chałupy. ActScabVet 94. Kto płoty psuje i wniwecz roztrząsa, Tego wąż często albo żmija kąsa, A kto kamienie rad przenosi z ziemi, Ten się na koniec upracuje niemi; Kto zaś drwa rąbi abo je rad kraje, Często się zatnie i rany dostaje. LubSEklPol 51. Ordynaria ogrodników i powinność. - Mają przysiewku: mają żyta kor. 1, grochu w. 1, lnu w. 1, ich nasieniem. Powinność ich płoty grodzic, dachy naprawiać, strażą nocną kolejno odprawować, drwa rąbić, w żniwa na szychcie robić, po żniwach młócić na korzec jedenasty. InwChełm 151.