W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 06.10.2014
*RUMAN rzecz. m
Słowniki:
nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1633
Formy: lm M. uż. osob. Rumani
Znaczenia:
»mieszkaniec Rumelii, tj. krainy położonej w europejskiej części Imperium Osmańskiego«: Iako tu sławni byli/ świadczą ich zabiegi/ Po Włoskie áż Liburny/ y Weneckie brzegi/ Iliryk/ y Kroáthy zchołdowáli bitne/ Imię iednak zgubiwszy swoie stárożytne. Ná on czás zá kwitnącey ieszcze swey Korony/ Od przedniey Prowincyey zwáli się Szkláwony: Dziś w pogáńskiey niewoli Rumáni ich zową/ Podobni nam y dotąd Słowieńską swą mową. [marg.] Rumi, zkąd Rumelią zowią Turcy te tu cześć świátá. TwarSLeg 48-48 marg.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz *RUMELCZYK.
Autor: WM