Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »legendarny potwór i jego wizerunek; tajemnicze zwierze«: Zapona S.Jerzy z Dijamentow bez Smoka, około Roze Dyamentowe y Dwa Adamantowe Pontij. RewSkarb 112. Ze ták srogo przebiia Rycerz smoká tego. Nie dziwuy się, boć mśći się ná nim pádu swego. KalCuda D. Iest to tam łeb y Slepie iako usmoka straszne paszczęka szeroka a płaska iak u małpy. PasPam 65. Do niesmiertelnośći Ciasna droga przez tysiąc trzeba przejść trudności przez ciernie i agresty ostro natykane I Smoi i stołebne Hidry podeptane: kędy sam nikt nie wnidzie., ale go tam wiedzie. LeszczSamClass 3. Na środku piacy była wystawiona przed pałacem wieża na kształt kościoła wysokiego [...] na dole, na ziemi stały zwierzęta różne, jako to lwy, tygrysy, smoki robione. [...] race jeno z owych besti [!] wylatywały na wszytkie strony. BillTDiar 78v-79v. Oczy mu [kowalowi] się ledwie świecą/ gęba iák v smoká/ Blecharz by go niewybielił zá cáłe puł Roká. NowSow A4. Nie boy Caezarze; twe cię doydzie zdanie Nie będziesz ty na szlub prozny biadał Bo tych owocow; o ktoreć tak idzie Nie strzeże zaden smok przy Hesperydzie. MayChrośSup 16. Kiedy wrázieł w krztąn Smoku, po tuleią drzewce, Y nie dał mu być Zerem Chrystusowey Dziewce. PotPocz 147a. Były też y Świątnice, á racżey Bałwochwalnice u Pogan názwiskiem DRACONARIA, to iest SMOKOWI Bożkowi poświęcone. ChmielAteny1755 I 499. Wiadomy Exteris dopieroż Lecha Synom SMOK w Krakowskiey skale Wawelu, za Krakusa Monarchy wypłodzony, ktory po Przedmiesciach ludzi, bydło, chwytał, pożerał, á ieszcze zarazał więcey iadowitym tchem swoim. Krakowianie Majori damno per minus zabiegaiąc, uchwalili co dzień temużdawać pewney godziny żarłokowi po troie bydląt. Ale y tey szkodzie Krakus Xiąże occurrendo, zinwentował sposob, aby cielęcia skorę śwież napchawszy saletrą, smołą, y siarką ie przed dziura iaskini owey położono; co głodny postrzegłſzy Smok, połknął, w krotce rozgrzana w nim gorącem naturalnym siarka, niewypowiedziane pragnienie wznieciła, ktore gdy wodą z bliskiey gasi Wisły, rospukł się, iako świadczą Kronikarze Polscy/ Aldrovandus. ChmielAteny1755 I 599. W Chinach są Ptaki Krolewskiemi zwane, samcowi Imie Fum, samicy Hoam, dzivney piękności, głową podobne do Smoka, ogonem do koguta, nogami do Zołwia. Mnożą się na gorach blisko Pekina Miasta. ChmielAteny1755 I 618. SMOKAMI straszna Massyliska, w Afryce kraina, Indyia y Murzyńska ziemia, osobliwie circa Colonias Asacharum, tameczney Nacyi, teste Plinio. ChmielAteny1755 I 1003.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ smok łuskowaty: Słowá dobrego Kácerzom nie dáią Oycowie święci/ przyrownywáią ich psom wściekłym/ wężom/ bazyliszkom/ smokom łuskowátym/ sowom/ krowkom/ ktore w gnoiu gmerzą/; żabom/ muchom/ pluskwom/ ktore poki żyią kąsáią/ gdy zdechną śmierdzą/ trędowátym/ piecom nápalonym/ w ktorych chleby Antychrystowi pieką/ koczkodanom/ máłpom/ páiąkom/ prochnowi/ członkom zgniłym/ iászczurkom/ ktore żywot Kościołá Páńskiego gryzą/ centaurom/ to iest chłopobykom/ puchaczom/ onokrotalom/ ábo bábom z klekotkámi/ cyklopom onym/ ktorzy się w iáskiniách Etneyskich y porodzili y pochowáli. BirkRus 33.

2.bibl. »szatan«: Y vkazał się drugi znák ná niebie, á oto Smok wielki rydzy, máiący siedm głow y rogow dziesięć, á ná glowách iego siedm Koron. NT Ap 12, 3. Y wypuścił wąż z gęby swojey zá niewiástą wodę jáko rzekę/ chcąc spráwić áby ją rzeká porwáłá. Ale ziemiá rátowáłá niewiástę: y otworzyłá ziemiá ustá swoje/ y wypiłá rzekę/ ktorą był wypuścił Smok z gęby swojey. BG Ap 12, 15-16. Nie raduj się, ty wszystka ziemio Filistyńska! iż złamana jest rózga tego, który cię bił; bo z korzenia wężowego wynijdzie bazyliszek, a płód jego będzie smok ognisty latający. BG Iz 14.

3. »wąż«: Wąż pospolity/ ziemny v. Smok. Kn .

4.wojsk. »działo«: Záwsze nie mal przyrownywáno ie [działa] do szkodliwych zwierząt y ptakow, po ktorych ie tez miánowano: iáko Smok, Bázyliszek, Wąż, Sokoł, Gryf, [et]c. UffDekArch 8. SPECIES y IMIONA DZIAŁ P O Polsku ponazywane, czyli też, ż Hiſzpańſkiego, Włoſkiego, Niemieckiego ięzyka wztłumaczone, te są Primi Generis: SMOK, albo BAZYLISZEK, lubo też WĄZ, albo KOLUBRYNA, to ieſt długa armata: SOKOŁ, albo FALCONETTA, GRYF, KROGUŁEC. Secundi Generis są DUPEL KARTAUNY, ktore Obudzaiącemi, mur burzącemi zowią: Poſpolite KARTAUNY, ktore SPIEWAKAMI; PUŁKARTAUNY, ktore BURZYCIELAMI: małe KARTAUNY, ktore KUSICIELAMI denominuią Archelicy, albo Altileriſtae. Tertii Generis są wszystkie działa żelazne wielkie, y małe, MOZDZIERZE, PETARDY, wiele waży ktore działo z wyliczonych, wiele prochu potrzebuie do nabicia, wiele koni do prowádzenia, wiele razy strzelic może, tu się opisuie. ChmielAteny1755 I 238.