Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: *SREBRNIK, *ŚREBRNIK

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1606

Formy: lm D. śrebrników; B. uż. nosob. srebrniki

Znaczenia:

»srebrna moneta«: Tedy vyźrzawszy Iudasz, ktory go był wydał, iż był osądzon, żalem zięty, wroćił trzydzieśći śrebrnikow Kśiążętom Kápłáńskim, y strászym NT Mt 27, 3. [Judasz] wybieży, porzuciwszy srebrniki w kościele, i stanąwszy pod drzewem za łeb się uchwyci: „Rwijcie, przeklęte jędze, wieku mego nici; rostąpcie się przepaści, a mnie w swoje lochy pożrzycie; biada, biada na mój rozum płochy. Zdradziłem Pana swego, krew niewinna woła Mistrza mojego na mię! RożAPam 35. Pan [...] snać sobie myślał: Otchłáńcze Jozefie, zá dwadzieścia srebrnikow przedány, á tyś droższy nád cáły świát! kradziezki Judaszu, w czymże to się kochasz? MłodzKaz II, 245.