Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: SZTYR

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1620

Formy: lp D. steru // sztyru; B. uż. nżyw. sztyr

Znaczenia:

»urządzenie służące do nadawania kierunku ruchu statkowi wodnemu«: Łamie zła niepogoda wiosła, sztyr urywa, Dusze ostatniej sztyrnik ledwie nie pozbywa, W bojaźni utopiony sam sztyrnik ubogi, A włosy mu strach zjeżył na łbie skrzydłonogi. ArKochOrlCz III 230. A dodawszy drugim dwiemá kiiow; skoczył [Marek Jakimowski] zátym do sztyru/ gdźie zwykli więc chowáć Turcy ármaty bárzo wiele [...]. OpisGal A3. [...] Tylko też umiej zażyć swej pogody I nie puszczaj się bez steru na wody [...]. MorszAUtwKuk 260.