▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ bitwę stoczyć z kimś »przeprowadzić z kim starcie zbrojne«: Kilka kroc bitwę stoczywszy znim wpolu, Nakoniec w mocnym zawarł się Trypolu. PotSyl 59. Bitwa [...] 2) Feld-Schlacht [...] 2) bataille [...] 2) bitwę wygrać, przegrać, stoczyć. T III 53. ▲ z kim bitwę stoczyć »odbyć z kim pojedynek«: Czuiąli kogo między woienniki? Zeby miał tyle sercá; choć záyrzeć mu w oczy, Niech z niem bitwę, przed woyski poiedynkiem stoczy, Ieśli tchorz y ieśli się poiedynku boi? Niech idą dziesiątkámi, pewnie im dostoi. PotPocz 144. ▲ stoczyć potrzebę: Stoczono potrzebę za Wisłą - na Pradze. WierzbKon 102.