Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: STURMAK

Słowniki:
SW (szturmak, sturmak) notują
SStp, SXVI, Kn, T, L, SWil, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1634

Formy: lp M. szturmak; D. szturmaka; ~ lm N. sturmakami; Ms. szturmakach

Znaczenia:

1. »ręczna broń palna, strzelba z lufą rozszerzoną u wylotu «: Potym Kárykámánowey piechoty w złoćistych zbroiách dźieśięć tyśięcy z dźidámi y z rusznicámi y z száblámi: ze sturmakámi dwie śćie przy nich/ co z iednego szturmaká ośm rázy strzeli raz nábiwszy: zá niemi Iánczárow pięć set/ y konnych Vsárzow pięć set chłopow dobrych. StarWyp B3-B3v. : Konnych iecháło pięć tyśięcy/ dźiałek prowadzono szesnaśćie miernych: z sturmakámi Piechoty dwie śćie/ co oraz ośm rázy strzeli raz nábiwszy/ sroga to rzecz y straszny choć krotka iest. StarWyp B4v-C. Szturmak z rurą mosiądzową — 1. AkZbrojGęb 139. 23) Strzelby nakółko w sieni: flintów 5 i szturmak jeden, wszystkie żelazne, stare, pistoletów mosiężnych wielkich para, te wszystkie nowo ponabijane. InwKal II 45.

2. »hełm tzw. burgundzki, zaopatrzony w grzebień, nakarczek, policzki oraz daszek osłaniający oczy«: Piechoty dwádźieśćiá tyśięcy w złoćistych szturmakách z iáncżárkami/ miedzy niemi zá znák Buzdygan nieśiono wielki/ nákształt dwu mieczow złoćistych: Piechoty było z dźidámi y z száblámi ośm tyśięcy/ mułow dźieśięć/ wielbłądow sześć/ dźiałek było dwánaśćie. StarWyp B4v.