Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1625

Formy: lp M. sylen; sylenus; D. sylena; ~ lm M. uż. nosob. syleny

Znaczenia:

mit. »bożek grecki, bóstwo wegetacji; półkoń-półmężczyzna«: Po nim Bachin/ Satyrow tłumy zwykłe wtropy: Krom Sylená; tráfił ten na Phrigiyskie chłopy/ Winem y láty zmorzon; ci go záchwyćili/ Y pod wiency do krolá Midy prowádzili/ Ktoremu był Orpheus Trácki wzdał świątośći Bachowe z Ewmolpem wraz/ z Cekropiyskiey włośći. OvŻebrMet 270. lákoż mu cieszko dopinaiąc, I na Firleia Wodza naywyszego impet. I na iego Kwátery gwałtem sie wdzieraiąc, Silen był niepomału: by nie Starzec żywy, Sam gromiąc, sam przywodząc, z-tey go zapalczywy Zbił Imprezy; á iednak gdyby w-tym obrocie Miał bydź dłużey, przy swoiey starozytney Cnoćie I Mestwie doświadczonym, boday strzymał dali. TwarSWoj 58. Ten/ co piękne tworzył Pieśni/ Wiekopomniec Stárzec leśny/ Silen między Nimfy bywał/ I swe z nimi społki miéwał. GawDworz 47.

◆ Związki frazeologiczne: ◆ Sylen(us) alcybiadesowy »o kimś mało atrakcyjnym zewnętrznie, ale bardzo wartościowym«: SIlleny Alcibiádesowe Pisárze Greccy/ zowią te ludźi ktorzy z twarzy nieznáczni będąc/ wielkie cnoty y dáry wewnątrz pokrywáią/ iákich ludźi iest niemało: y pospolićie káżdy dobry/ vczony/ pobożny człowiek táki StarPopr 77-78. Krol Antigonus, máiąc ná bieśiedźie Hetmány/ Rotmistrze y Dworzány swoie/ wezwał też był ná tę biesiádę y Euripidesá Poetę/ ktory by kąská Dworskich sztuk nie vmiał/ ále też był Syllenus Alcibiádesow. StarPopr 79-80.