Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1618

Formy: bezok. wieszczyć; ~ cz. ter. lp 1. os. wieszczę; 3. os. wieszczy; lm 3. os. wieszczą; ~ cz. prze. lp m 3. os. wieszczył; ż 3. os. wieszczyła; lm mos 3. os. wieszczyli; nmos 3. os. wieszczyły

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiKto Bogá zdrádźił/ á kogoż nie zdrádźił? Kto milcży/ zezwala. Qui tacet, consentire videtur. Káżdy leniwy wieszcży. Omnis piger vatem agit. RysProv C4v. Baczny człowie tego się spodźiewa co inśi/ Zwykli więc ludźie ćierpieć/ y dla tego znieśie Snadno oboie szczęśćie sercem iednákowym/ Ktore nie ták więc zráni zła przygoda/ kiedy Nádźieię wieszczy vmysł z iákąś nievfnośćią Pomiárkuie y z rowna. OpalKSat1650 21. Znał się na ptaszym locie, umiał ich szczebioty, Na co pies przez sen szczeka, przecz się liżą koty, Łacno dociekł wszytkiego swoją myślą wieszczą, Na co się ogień żarzy i tragarze trzeszczą, Umiał na miękkim wosku, umiał na ołowiu Cudzem kiedykolwiek praktykować zdrowiu, Leczył ludzi przez gusła i kryjome szepty —... PotNagKuk I 440. Divinus, iest ten Wieszczbiarz albo Wrożek, ktory także w żywocie przez czarta usta y ięzyk maiącego, głosem wyraźnym wieszczył. ChmielAteny1745 I 59.