Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1614-1626

Formy: bezok. wionąć; ~ cz. ter. lp 3. os. wionie; lm 3. os. wioną; ~ cz. prze. lp m 3. os. wionął; n 3. os. wionęło; lm mos 3. os. wionęli; ~ im. uprz. wionąwszy

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiCiało w pień poszło, członki skórą obleczone, Liście na was wionęło na poły zielone, Na poły blade, pełne niesmacznej gorzkości, Znak przestrachu, i waszej ostatniej żałości. I stałyście się nowo na ten czas wierzbami, I po dziś dzień rośniecie, wierzby, nad wodami. SzymSiel 85. Próżno je żyje i w liczbę prowadzi, kto niemiłości dopuści się winy i nie dla Boga życie chce mieć stałe, nie będzie trwałe, umarłe raczej, i co się on sadzi w rozum swój głupi, jako czcze perzyny wionie od Akwilona. WieszczArchGur 62. Przypatrz się niestatkowi igranej fortuny: Obaczysz na królewskim majestacie zduny; Jako zasię, przeciwne kiedy wioną fale, Wielmożnych królewiców mieni na kowale. PotFrasz1Kuk II 23. Cieszy wzrok ludzki, kwiat ná szczepiach w sadzie, Ze ie nátura oblałá śmietaną, Każdy nádzieię pewną wzysku kłádzie, Wiele mieć moźe fruktow, gdy przystáną, Alić wiatr chytry, iák z południa wionął, Białość uwędził, kwiat młody ozionął. DrużZbiór 151.