w funkcji zwrotnej »upodobnić się, przejąć czyjeś cechy«: Rekcja: komu; do kogo ‖ w kogo, w co
Nie masz jej równie, wszystkę Grecyją przechodzi, Szczęśliwy płód, który się w taką matkę wrodzi. SzymSiel 171.
Wradzam się w-kogo/ wrodziłéś się weń. Similitudo naturae illius ad te qui ab illo ortus peruenit. Kn 1288.
Nálazłem też y szczeniąt [...] dwoie/ kosmatey niedźwiedzice ktore się oboie Ták w się wrodziły: żebyś ich nie rozeznáła. OvOtwWPrzem 546.
Stara mówi przypowieść: co się komu wrodzi, Czym nowy garnek nawre, tym do skonu smrodzi. PotFrasz2Kuk II 449.
Poniewasz ledwie rzecz iest podobná (ludzkim mowiąc sposobem) aby był zbáwiony, ktory się ták zámulił/ tak się z grzechem zrosł/ y nie rozdźielnie przez nałog (ktory zdániem pospolitym est altera natura consvetudo wrodźił/ zistoczył/ y ziednoczył. BujnDroga 82.
W swoy się Herb, Sápiechowie w swego Lisa wrodzą, Procz że nie sami, iák ten, ale Woyská wodzą Choć ci y poiedynkiem, kędy co po plecu, Wiążą ná ręce Lisa, Lwá máiący w lecu. PotPocz 105.
Nie trzebáć ná krzciny kosztu łożyć/ zápraszáć Kmotrow [...] nie będą z ciebie báby y mámki żártowáć/ mowiąc. Tákieć iák Waszmość/ cále się do Iego Mści wrodziło. GorzWol 20.
Iákim sposobem ná ten fauor u Mátki Boskiey zárobił sobie, czy podobno że się w Chrystusá wrodźił? PiskorKaz 808.
Wradzam [...] wradzać śię. 1) angebohren seyn, von der Natur eingepräget, eingepflanzet seyn. 2) einem ähnlich seyn. 1) étre naturel; étre gravé au coeur; étre né avec nous; naitre dedans. 2) ressembler à; tenir de qu. § 1) poczćiwość, chęć do panowania w człowieka się wrodźiła. 2) wrodźił śię w Oyca. T III 2618-2619.