Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, SJP notują
SStp, SXVI, T, L, SWil, SW nie notują

Formy: lp M. m wrzaskliwy; ż wrzaskliwa; n wrzaskliwe; D. m wrzaskliwego; C. ż wrzaskliwej; B. ż wrzaskliwą; N. ż wrzaskliwą; n wrzaskliwym; W. ż wrzaskliwa; lm B. nmos wrzaskliwe; wrzaskliwe; W. nmos wrzaskliwi

Znaczenia:

»hałaśliwy, głośny«: Ale się iá iuż domyslám/ stego Lamentu wrzaskliwego twego/ to co niemál po każdym trzećim słowie mowić zwykłeś. MorochPar 4. Wrzaskliwy/ Crepulus, Anien. Crepula voce vomere sonuicia [...] Clamosus [...] Extra organum vox [...] v. Krzykliwy. Kn 1290. Pastuszkowie kołem stoją, Ci wrzaskliwe gajdki stroją, Są multanki, są piszczele, Są i prości skrzypiciele. TwarKKolOkoń 328. Ptaszek żałosny tarł się o powierzchnie wodne. Ktory gdy lata/ głosek iákiś żałośćiwy/ Y smutny przechodźi mu przez nosek wrzaskliwy. OvŻebrMet 291 (281). Niżeli nieprzyiaćielskie woysko K. I. M. zocżył/ z tyłu to iest z támtę stronę przepráwy ná błotách/ między wozámi w taborze/ zgiełk y wołánie wrzaskliwe się wszcżęło/ cżym przeráżona woyská cżęść nie przepráwiona ieszcże/ ná drugą stronę zá Krolem I. M. słysząc nieprzyiaćielá nád sobą/ poskocżyłá się impetem ku niemu. PastRel B2. TY Iáskołko niecnotliwa Pobudko Domu wrzaskliwa/ Ktorąli ćię karą skárzę! GawDworz 75. A on główny gospodarz, nie dosiawszy grochu, Zdjąwszy z ściany, dziadowskie każe zszywać toki, I wrzaskliwe z szyszaków powygania kwoki, Rzekłbyś, że Lemno drugie, gdzie na poły nadzy Obrzymi, straszne ścierwy ubrukawszy w sadzy, I Brontes, i Styropes z dużym Piragmotem Na przemiany, kowadła ciężkim tłuką młotem. PotWoj1924 55. Nic go we dnie, nic w nocy ze snu nie ocuci, Nie gędzie wrzaskliwa gęś, nie pieją koguci; Bydła nie masz żadnego: precz gnój, precz folwarki! PotFrasz4Kuk I 334. Nie budzciesz mnie nie: wrzaskliwi Koguci... PotPer rkp. 19. Seymy [...] Trawione prożną á wrzaskliwą mową... KochProżnLir 30. Ba i ty stary kogucie, Daj pokoj wrzaskliwej nucie, Gołąbku nie gruchaj w bani, Snu nie przerywaj mej pani. MorszZWierszeWir I 380. Przykrzą się kawki ludzkim uszom, kiedy krzyczą; Delektują łabędzie pieśni swych słodyczą. Do czegóż przypodobać mam obu tych ptaków — Tamtych wrzaskliwą kupę, tych dwu, trzech śpiewaków? PotMorKuk III 242. Ktorzy do iego wlatuiąc pokoiu Sen mu wrzaskliwym rozerwą krakaniem, I kołdrę nosem, co był znak zaboiu Zwlekaiąc z grzbietu, opadaią na niem. ChrośKon 175.