Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiSługa wnet oto stanie na nim [ołtarzu] Boży, skoro na białej stule efod włoży, a mając prawo i zakon duchowny, zacznie, jako da język mu wymowny. MiasKZbiór 282. A nie tylko wymowny Bachus i sierdziwy, lecz pod jego hederą ten bóg broi dziwy, który uniósł pod żaglem Helenę do Troi. MiasKZbiór 341. A Zyd niektory imieniem Apollos/ rodem z Alexándriej/ mąż wymowny/ przyszedł do Efezu/ będąc możnym w piśmiech. BG Dz 18, 24. Jesli będzie v niego jáki Anjoł wymowny/ jeden z tysiącá/ áby opowiedział cżłowiekowi powinność jego: BG Hi 33, 23. Iák z biczá mowi/ v. Wymowny. Kn 231. Wymowny/ Eloquens, [...] Socrates dicebat, omnes dicebat in eo quod scirent, satis esse eloquentes. Vir omnium eloqentissimus. Homo copiosus ad dicendum. Pereloquens. Disertus. [...] Disertissimus, [...]. Facundus, [...]. Perfacundus, [...] Multùm potesta facundia, [...]. Facundiâ validus, [...]. Orandi validus, [...]. Facundiosus, [...]. Cuius quasi torrens fertur oratio. Omnibus naturae & doctrinae praesidijs ad dicendum paratus. [...] v. Płyną mu słowá. Kn 1321. Wymowny. 1) beredt, wohlberedt. [...] 1) éloquent, élegant. [...] § 1) nie omylił się kto życzliwy afekt wymownym nazwał oratorem T III 2700.

2. hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiWymowny [...] 2) aussprechlich. [...] 2) racontable, qui se peut dire ou raconter, qui n'est pas inénarrable. § [...] 2) wymowneć to ieszcze są dobrodzieystwa. T III 2700.