Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »o świcie: zacząć się«: Morgens frü wils Gott sobald der tag anbricht. Jutro da Pan Bog/ skoro záświta (rowno zedniem). VolcDial 6. A na dniu rannym skoro záświtáło, Kiedy im [Szwedom] więcey trwogi przybywáło Tym spieszniey wiatrom, Ktore ich goniły Nie patrząc za się podawali tyły [...]. OblJasGór 173v. Na dzień iutrzeyszy odłożą się Roty Ktory iak skoro od morza zaświta O Testamencie dekret Konsul czyta. ChrośKon 37. Turków zaś na nas, w tych dziesięciu tysiącach będących, rachowało się pięćdziesiąt tysięcy z piechotami i armatami, okrom ośmdziesięciu tysięcy ordy, od których Turków w wielkim niebezpieczeństwie byliśmy przez niedziel dwie, przez które codzień, jak tylko zaświtało na dobry dzień, w nasz obóz ze stu dział ognia dawano [...]. DyakDiar 89. Czuły żołnierz w Obozie, śpi iak mysz ná bębnie, Boiąc się zaspać tylko mży, ná rosie ziębnie. Co raz głowy podnosi, swych Kolegow pyta: Czy iuż zorza powstała, czy rychło zaświta! DrużZbiór 99.

2. »o świetle: stać się widocznym«:

Rekcja: komu

[O Tobiaszu, który odzyskuje wzrok] Raz mu zaświta, drugi raz zamroczy I wnet postrzeże, że przejrzał na oczy. LubSTobPol 166.

ZAŚWITAĆ
czas. dk

Formy: cz. prze. lm nmos 3. os. zaświtały; ~ cz. przy. pr. lp 3. os. zaświta

Znaczenia:

1. »o świcie: zacząć się«: Nie ták śmierć iest okrutna, bo choć człeká w spony Weźmie: skoro do grobu, uderzą mu dzwony, Lecz przez noc tylko skoro dzień Sądny záświta, Wszytkich wolno wypuści? co ich tu náchwyta. PotPocz 118.

2. »o świetle: stać się widocznym«: Nazaiutrz zatym ledwo zaświtały Zorze, y ięno dzien wyniknął biały: Oycowie z Gory, Brátá názwánego, Iáráczewskiego, tákze Tomickiego, Dwoch Księzy, Spoysrzod siebie wypráwili [z poselstwem do Szwedów]. OblJasGór 12.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]