▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ mieć zadosyć: Szwedow wycięto, Miasta y wsi porabowano, Wszyscy tam mieli zadosic, bo się Polacy mscili krwie swego Pułkownika. PasPam 76v.

◆ Związki frazeologiczne: ◆ zadosyć uczynienie »zadośćuczynienie«: Powtorna sprawa zadoszycuczynienia in contracto zgodi na termin naznacząni, to iest na s[więty] Woyczech. KsŻyw 86. ◆ zadosyć czynić komuś, czemuś (sz. zm.) »zaspokajać potrzeby, zadowalać«: I ubogim w tym razie za dosyć czynię [tańsza recepta]. BeimJelMed 90. Trunku wszelkiego zimno pić wystrzegay się: Raczey Herbatą z Melissy, Hyzopu, lub Szałwii gotowaną pragnieniu czyń zadosyć. BeimJelMed 313. Tylko że mi tak życzą moi przyiaciele. Zebym tobie nie ufał, sam sobą nie rządzę Chociasz inaczey o twey poczciwości sądzę. Czynić iednak zádosyć muszę tym, co radzą. Bo mnię codzień turbuią, pokoiu nie dadzą. DrużZbiór 67-68. ◆ zadosyć czynić czemuś »wypełniać obowiązki, stosować się do prawa«: Jeszcze dotąd jestem fixus lecto dla wielkiej słabości zdrowia mego, atoli przecie assumo vires, kiedy propria manu mojej zadosyćczynię funkcyjej w ekspediowaniu poczty do w.ks.m. pana i dobrodzieja m.m. SarPam 254. ◆ zadosyć uczynić (komuś) »zaspokoić potrzeby, zadowolić«: [...] dziwnieyszy iest przypádek y skutek, o ktorym Albertus wspomina, o iednym, ktory się urodził z dwiemá członkámi przyrodzonemi, z iednym męskim, z drugim białogłowskim, ták, że mogł w złączeniu się zá dosyć uczynić iáko mieszczyzna [!], y zá białogłowę się pokazáć [...]. AlbSekr 165. Zadosyć komu uczynić. einem ein Gnüge leisten, genug thun. satisfaire qu.ou à qu.ch. T III 2821. ◆ zadosyć uczynić czemuś (sz. zm.) »wypełnić obowiązki, zastosować się do prawa«: [...] poniewasz tedy Sobestyąn Fornal nie uczynił zadosyc dekretowi tak dwuletniemu, więc sąd teraznieyszy dobrze zwazywszy, ze Sobestyąn Fornal tylko do pułroli ma dziedziczne prawo, tak się sprawę dekretuie, azeby nateyże pułroli siedział y potym dzieci iego [...]. KsKasUl I, 382. Jednakże będąc ja w wielkich długach ojcowskich obciążony, wypłacając długi, które są na karcie specyfikowane ręką pisarza miejskiego nowotarskiego, nie mogłem zadosyć wszystkiemu uczynić [...]. WłośćRoz 112. Słonce, na dwoiaki osobliwie koniec, od Boga iest stworzone, ażeby Świat oświecało, y zagrzewało. Do czego cale nie zdaie się bydz potrzebna, azeby obracało się po Świecie, y owszem przyzwoitsza, zeby stało: tak, iako zeby ciemną y zimną izbę oświeciła świeca, y piec zagrzał, nie potrzeba ich obracać około izby, lecz stoiąc końcowi [=celowi] swemu zadosyć uczynią etc. KolWarsz_1754 J7v-K. ◆ zadosyć się stało komuś (sz. zm.) »ktoś otrzymał to, co mu się należało«: [...] ia się tu wam wygnać niedam takiey bądzcie nadzieie: choc by miał pasć ieden na drugiem a niewyiadę puko mi się niestanie zadosyc. PasPam 169. Jędrzej [...] drugiej siostrze imieniem Margorzecie dał jałówkę w ten czas, kiedy jej wesele sprawił; tej zadosyć się stało. ActScabVet 140. ◆ zadosyć się stało czemuś »zastosowano się do czegoś«: A gdy się Sąd zápatrzył ná kontumacye, diffugia, wiolencye JmPana N. stanął Dekret, żeby się dawnym Dekretom zadosyć stało. DanOstSwada II, 73. ◆ zadosyć się działo czemuś »stosowano się do czegoś«: [Mikołaj Krzysztof Radziwiłł] w Pielgrzymskim odzieniu połozyć się kazał, a bez tych katafalkow, bez niesienia mar proznych, bez koni ubranych, bez kruszenia kopij, owo zgoła nay mnieyszey Ceremonij niepotrzebował w czym wszystkim działo się zadosyć woli Jego [...]. MasDiar 132v-133.