Słownik XVII wieku

Znaczenia:

»ten, kto zatrzymuje, powstrzymuje, hamuje coś; strażnik«: Zástánowićiel/ [...] Stator. [...] Iupiter Stator [...]. Kn 1394. zástanowićiel/ Stator. SzyrDict 531. Zastanowićiel. Aufhalter, Hemmer. celui qui arrête, qui fait demeurer. T III 2905. Zástánowićiel/ Repraehensor, Stator, oris, g. m. Weybel/ Stadtknecht/ Straffer. DasHünDict Iiiiiiij.

ZASTANOWICIEL m

Formy: lp M. Zastanowiciel; W. Zastanowicielu

Znaczenia:

nazwa osobowa »przydomek rzymskiego boga Jowisza«: Zástánowićiel/ [...] Iupiter Stator [...]. Kn 1394. Ták z wpuszczonemi między mury nieprzyiaćioły/ sroga się w Rynku sámym bytwá[!] záczęłá: ták dálece/ że Romulus Jowiszá prośił/ áby on sam sromotne Zołnierzow iego vćiekánie záhámował: Tu niech/ prawi/ tobie stanie Kośćioł Zastánowićielu Jupiter. FlorusFaliszPocząt 16-17.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]