Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, L (; pod: ZIEW; 1 poł. XVII) notują
SStp, SXVI, T, SWil, SW, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1610

Formy: lp M. ziewacz; B. uż. żyw. ziewacza; ~ lm M. ziewacze

Znaczenia:

»osoba cierpiąca na → ziewaczkę, często ziewa.«: Na swą inkwizycyją zaraz Pana bierze; obstąpili go zewsząd ziewacze, bluźnierze. RożAPam 18. Panie miły, zostawiam na swym miejscu dudę, Dudę ewanjelickiego, albo więc trębacza, Słowa chrześcijańskiego żwawego ziewacza. PaszkMrTrybKontr 250. Piiánicá winny/ Vinosus [...] Helucus [...] Elucus [...], źiewacz. Halo, onis, qui hesterno vino languet. Kn 696. Źiewácz/ źiewáczkę ćierpiący. [...] Oscitabundus, oscinator [...] Qui vitio oscendis tenetur [...] Scordalum, qpud Senec. Lael. Bisciola interpretatur Pandiculatorem, qui se totum oscitando extendit, quales sunt qui è somno surgunt, qui allijs saepè vescuntur [...]. Kn 1428.