W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 12.02.2013
TRĘBACZ rzecz. m
Słowniki:
nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1606
Formy: lp M. trębacz; D. trębacza; ~ lm M. trębacze; D. trębaczów
Znaczenia:
»człowiek, którego obowiązkiem jest granie na trąbie«: Y głos Cytrystow, y śpiewakow, y piszcżkow, y trębaczow, daliej w tobie słyszan nie będźie: y wszelki rzemieśnik wszelkiego rzemiosłá nie znaydźie się więcey w tobie, y głos młyná nie będźie więcey śłyszan w tobie. NT Ap 18, 22. Po nabożeństwie w surmę basową zagrają, po niej trębacze i bębeniste[!], a za tym strzelbą gród pozdrawiają. NiemPam 162. O Woynie [...] Bębenistá/ fr. Tambor woienny trębacz/ fr. Trompetter. PolPar 189. A naprzod szli przed Krolem/ Trębaczow y bębenistow liczbá nie máłá/ zá nimi Káwalerowie de la Iartiere wszyscy pieszo z odkrytymi głowámi. MerkPol 242. Powraca trębacz do nich posłany częstuiąc ich parolem iezeli chcą. PasPam 58v. Król jm obiad smaczno, z królową jm i królewną do stołu muzyka francuska grała i trębacze z not, alias partytur, bardzo delikatnie przy klawicymbale. SarPam 100. Aby każdy kto nie umie, nauczył się rozeznawać trąbienie [...] albo kto nie rozumie, tedy chłopca posłać do trębacza, pytaiąc na co trąbi. ArtWoj 29.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
TRĘBACZ
Znaczenia:
nazwa własna »imię psa?«: Trębacz czarny Białoszyi łysy. ArchRadziw 1638 1757/ 388, 1.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: SPas