Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: SAHAJDAK, SEJDAK

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1610

Formy: lp M. sajdak // sahajdak // sejdak; D. sajdaku // sahajdaku; sajdaka; B. uż. nżyw. sajdak; N. sajdakiem // sahajdakiem; Ms. sajdaku // sahajdaku; ~ lm M. uż. nosob. sajdaki; D. sahajdaków // sajdaków; B. uż. nosob. sajdaki; N. sajdakami; Ms. sahajdakach

Etymologia: <rus. sahajdák 'kołczan'>

Znaczenia:

»łubie i kołczan (pokrowiec na łuk i strzały)«: Aza mocarzu sławny/ nie podobniey tobie/ Przypásawszy do boku swoy miecz wytoczony/ Abo ostremi sáydak strzałámi nátkniony. Nieprzyiacioły swoie pod nogi swe złożyć/ A niż się ták mocy ich dáć mizernie pożyć? RożAPam 29. Zá nim iecháło 24. Pokoiowych I. M. P . Woiewody Poznáń. miánowićie/ P. Konopnicki/ Cielecki/ Szodłrski/ Vlatowski/ Domárácki/ Mikołáiewski/ Dambrowski/ Boiánowski/ y inszy/ w żupanách átłasowych żołtych/ w ferezyách áxámitnych czerwonych podszytych átłásem żołtym/ v fereziy potrzeby złote: wszyscy pięknie przybráni/ y ná dobrych koniech/ sáydaki piękne/ każdy z łukiem/ łubia ná áxámićie czerwonym háftowáne złotem/ y strzał pełno w kołczańie. WjazdPar a3v. Wszak tam strzelono z łuku A iam tu bez Sahajdaku przyiechał. PasPam 190.