Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1656-1688

Formy: st. równy lp M. m pobożny; ż pobożna; n pobożne; D. m pobożnego; ż pobożnej; C. m pobożnemu; B. ż pobożną; N. m pobożnym; ż pobożną; n pobożnym; lm M. mos pobożni; nmos pobożne; D. pobożnych; C. pobożnym; B. mos pobożnych; nmos pobożne; N. pobożnymi; Ms. pobożnych; ~ st. wyższy lp M. m pobożniejszy; ż pobożniejsza; ~ st. najwyższy lp M. m najpobożniejszy

Znaczenia:

1. »żyjący zgodnie z nakazami religii, gorliwy w oddawaniu czci Bogu; bogobojny«: Wołał tam kiedy pobozny Monarcha na Niedobrego Administratora VARRE Legiones redde. PasPam 139. On tylko iednę miad [miał] pocciwą y pobozną Swoię własną Zonę. PasPam 196v. Woysko nasze na Imię krola Poboznego wszędzie ich potęznie biło. PasPam 236.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ pobożne zgromadzenie:

2. »zgodny z zasadami moralnymi, uczciwy, cnotliwy«: Niech ze Bog pobłogosławi te pobozne Intencyie Monarchow chrzescianskich et totius Christianitatis. PasPam 258v.