W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 12.04.2023
SOŁTAN rzecz. m
Słowniki:
nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1661
Formy: lp M. sołtan; N. sołtanem; ~ lm M. uż. osob. sołtani; sołtanowie; B. uż. osob. sołtanów
Etymologia: <tur. sultān 'tytuł władców osmańskich; także ich żon, córek i sióstr'>
Znaczenia:
»w Imperium Osmańskim: władca«: Widząc potrzebę áffektácyey I. K. M. Chán I. M. Woyská ordynował insze z Sołtanem świeże w Vkráinę. MerkPol 101. Wielka tedy desiderijs nostris [...] mi deklarował ochotę a osobliwie Han Io MSC y Sołtani obadwa nie mniey obiecuiąc na primo vere wystawić 60000 Ordy. PasPam 152. Pytał go o Sołtanow o Murzow znaiomych o niektorych tez niewolnikow. PasPam 285v. Po ustawicznych z przestróg różnych szpiegów i języków relacyjach i konfirmacyjach, że do Jass zaharę wielką dla kamienieckiego gwarnizonu sprowadzono, Tatarowie na Budziaku konie paśli i cztyrej sołtanowie z licznymi ordami gotowali się wyniść na tę imprezę. ZałRelSar 367. Potych bestyalskich zábawách [w haremie z kobietami] ma inne Sołtan Turecki, lustruiąc y przechodząc się po Páła[ca]ch, Pokoiach. ChmielAteny II 481.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: MBM