Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, T, L (pod: świszczeć), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI (? ) nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: bezok. świstam; ~ cz. ter. lm 3. os. świstają; ~ cz. prze. lm nmos 3. os. świstały; ~ cz. przy. złoż. lp zneut 1. os. będę świstać; 3. os. będzie świstać

Znaczenia:

»wydawać świst«: Kláskáją nád tobą rękomá wszyscy, ktorzy idą drogą/ świstáją á chwieją głową swoją nád Córką Jeruzalemską/ mówiąc: A onoż to miásto o którym powiádano/ że jest doskonáłej piękności/ y weselem wszystkiej ziemie? BG Lm 2,15. Podam tákże to miásto ná spustoszenie y ná świstánie: każdy idący mimo nie/ zdumieje się/ á świstáć będzie nád wszystkimi plagámi jego. BG Jr 19, 8. I będzie ziemiá Edomska pustynią/ y ktokolwiek pojdzie przez nię, zdumieje się, i świstáć będzie nád wszystkimi plagámi jey. BG Jr 49, 17. Świstam/ świszczę. Insibilo, [...] Insibilat Eurus, Obsibilo, [...]. Sibilo signum dare, [...]. Sifilo, pro sibilo priscum è Graeco, [...]. strideo vt sagitta volans. Kn 1092. Pódcie co rychlej, a idąc będziem śpiewać, Ja zaś na świstałeczce będę przy was świstać. DialDzieńOkoń 134. Nie mam ia oto urazy Lubo mi kule swistały nad głową. PasPam 231v.