Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »gorzki smak, gorycz«: Biádá tym ktorzy názywáją złe dobrym/ á dobre złym: ktorzy pokładáją ciemność zá świátłość/ á świátłość zá ciemność: ktorzy pokładáją gorzkość zá słodkość/ á słodkość zá gorzkość. BG Iz 5, 20. Y szedłem do Anjołá/ i rzekłem mu; Daj mi te książeczki. Y rzekł mi; Weźmi/ á zjedz je; á uczynią gorzkość w brzuchu twojim/ ále w uściech twojich słodkie będą jáko miod. BG Ap 10, 9. Boymy się przeklęctwá onego: Biádá wam, ktorzy złość dobrocią názywacie, ciemność świátłością, gorzkość miodem/ grzech cnotą. BirkRus E2v.

2.przen. »przykrość; żal; rozgoryczenie«: Syn głupi/ żáłością jest Ojcu swemu/ á gorzkością rodzicielce swojey. BG Prz 17, 25. Śmiech mu się miesza z płaczem i bankiet z gorzkością, i przy muzyce przecię on myśli o biédzie; Te męki cierpi, kto w bractwie z miłością. MorszAUtwKuk 22. Miałęm tez raz w zyciu [...] kalumnią, ktora że była Niewinna gorzkość iey do tego czasu ieszcze mi w Sercu heret [tkwi]. PasPam 141. Biedzę się, męczę wyglądaiąc świtu końca gorzkości mey y akonitu. ChrośZbiór E1v.