W TRAKCIE OPRACOWANIA
Data ostatniej modyfikacji: 16.12.2021
Znaczenia: »odetchnąć ze smutkiem, z żalem«: Nie zmienił barwy [Rynald]/ nie westchnął y razu/ Lzy nie vpuścił/ podobny żelazu. TasKochGoff 413.
Wszystek lud jej
wzdychając
chleba szuka, daje kosztowne rzeczy swoje za pokarm ku posileniu duszy. Wejrzyj, Panie! a obacz; bom znieważona. BG Lm 1,11.
A wejrzawszy w niebo,
westchnął
i rzekł do niego: Efata! to jest, otwórz się. BG Mk 7, 34.
Tedy
westchnąwszy
serdecznie w duchu swym, rzekł: Przeczże ten rodzaj znamienia szuka? Zaprawdę powiadam wam, że nie będzie dane znamię temu rodzajowi. BG Mk 8, 12.
[Fryderyk] wszakże do pierwszego Prędko przyszedszy baczenia westchnął, a nie mogąc gadać od żalu począł często ręce składać I łzy hojnemi puścił źrzenicami Coraz na brata wzglądając oczami. BorzNaw 100.
Cięszko westchnąc y zapłakac cale, Na cię wspomniawszy moy Dereszu VALE. PasPam 51.
Westchnął w niebo Alfeus, nisko prosząc, aby i on stanął strumieniem. Lecz się i tak łączyć Nie chcący, woli skrytym ponikiem się sączyć Aretuza. PotZabKuk I 543.
Westchnie głęboko: włosy drogie moie Ná ktorychem trawiłá wszytkie czásy swoie Monstrách prożnych/ y coráz inákszym tráfieniu z Cudzoziemskich álámod. TwarSPas 115.
Westchnąć, vid. Wzdycham. T III 2511.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]