Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1650

Formy: lp M. wicher; B. uż. nżyw. wicher; N. wichrem; ~ lm M. uż. nosob. wichry; D. wichrów

Znaczenia:

1. hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiJam żeglarz, Zosiu, miłość — morze moje, Sternik — Kupido, towar — łaski twoje. A Wenus, z morskiej porodzona piany, Na wicher prawie pchnęła mię zbłąkany. MorszHSumBar I 274. Tak rzeki szumią, kiedy z gor spadają, Tak wiatry, kiedy drzewa wywracają, Tak huczy nagłym wichrem poruszone Morze szalone. MorszZWierszeWir I 343. Po odmiennej fortuny ziemskich wichrów szumie: Inaczej ani słońce, ani księżyc umie. PotFrasz1Kuk II 193. Deszcze wielkie i burzliwe wichry w drodze panowały; drożyznę po drogach wielką zwłaszcza owsów miałem. ZawiszaPam 76.

2.przen. »człowiek o niespokojnym, gwałtownym charakterze; pędziwiatr«: Mowię dla Boga Panie Łukaszu czys się tez nie Omylił albo iakim Sposobem nie odłączył się od podiazdu bo Ia Wiem zes ty dawno Wicher. PasPam 90v-91.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ jak wicher lecieć: Więc tedy hasło dawszy sobie słowem: Nu, bracia, dalej! - dopier skoczą społem Jak wicher lecąc. BorzNaw 164.