Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1608

Formy: bezok. wytrąbić; ~ im. uprz. wytrąbiwszy

Znaczenia:

»trąbiąc podać co do wiadomości«: Gdy Seym záraz ná początek wiosny wytrąbić kazał/ á wszyscy okrom Senonow/ Kárnutow/ y Trewirow przybyli/ początek woyny to y rebelizowánia sądźił/ y áby widźiano/ że insze wszytkie zabáwy opuśćił/ Seym do Lutecyey miástá Paryskiego przeniosł. CezWargFranc 129. Tym czásem Don Báltázár Márrádás/ do Taboru Miástá y Prági iáchał/ y wszytkiemu Miástu znowu Cesárzowi I. M. przyśięgáć roskazał/ wytrąbiwszy y wywoławszy zdraycę Frydlánczyká zá Szelmá. RelWall A2. W Woysku zas kazał wytrąbic [krol Szwedzki] że kto kolwiek do Polski chce wyniść wolno mu. PasPam 73.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ larmę wytrąbić: KIedy iuż w ten dzwon niezgody vderzyli / y żáłosną Larmę wytrąbiono. Czechowie co żywo Heretyckiego kwásu gawiedź/ iedni radą/ drudzy przybytnością ięli sie sypáċ / áby wieże Bábilońskiey dobudowáli. ZrzenNowiny C2.