1.»udzielać sakramentu → bierzmowania«: Gdy na roczkach w Brześciu byłem, Kobielski, biskup łucki, zjechał do Rasny i sam marianów do klasztoru i kościoła mariańskiego introdukował, kościół poświęcił, bierzmował zgromadzonych gości niemałą frekwencją i ludu pospolitego.MasDiarI, 295. Stoią wokoło niebiescy Dworzánie/ Ten co Chrystusá bierzmował w Jordanie: Przed wszystkimi się na czoło wysádził/ Y iáko ochmistrz wszystek dwór prowádził.TwarKPoch D4. Bierzmuię/ vulgo Confirmo.Kn29. Bierzmuię. Confirmo.SzyrDict15. Bierzmuię. firmeln. confirmer; donner la confirmation.T III46.
2.przen.»zmieniać komuś imię, nadawać komuś nowe imię, nazywać kogoś inaczej«: Więc ją [gorzałkę] jedni wesołkiem, a mędrełką drudzy Okrzcili, a serwatką pospolici słudzy. Kosterowie i ci, co brzuch żelazny mają, Bierzmując ją, dziwne jej przemianki rozdają.WodGorzBad19. Takich przed tym na rybnych stoliech kiymi biiano y w Rynsztokach bierzmowano... TrepNekLib 67.
TrepNekLib67. Coś nowego podobno wnászam do mądrego Prześwietnych Przyiacioł nátym smutnym pogrzebie zgromádzenia/ kiedy człowieka żyiącego vmarłym być bierzmuię. A vmárłego żywym krzyczę.WojszOr192. Ktoż tedy śmierć párką názywáć będzie? kto ią mala[m] będzie bierzmował?WojszOr360.
przen.»nazywany zmienionym imieniem, przezywany«: A tych bierzmowánych Niemcow/ czemu mamy cierpieć? Germanos Senatores in curia Polona?GrodzPrzes B4v.