Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1632

Formy: bezok. szeptać; ~ cz. prze. lm mos 3. os. szeptali

Znaczenia:

»mówić coś po cichu, w tajemnicy; przebąkiwać«: A widząc Dawid, że słudzy jego szeptali z sobą, porozumiał Dawid, iż umarło dziecię. BG 2Sm 12. Przetoż/ cośćie mowili w ćiemnośći/ ná świetle słyszano będźie: á cośćie w ucho szeptáli w komorách/ obwołano będźie ná dáchách. BG Łk 12,13. Tedy będąc zniżone, z ziemi mówić będziesz, i z prochu szeptać będzie mowa twoja; będzie mówił głos twój, jako wieszczka z ziemi, a z prochu mowa twoja szeptać będzie. BG Iz 29. W Woysku także iuz o związku poczynaią szeptać. PasPam 191v.