Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BIELUN, BIELAN, BIELON

Słowniki:
SStp (BIELUŃ, BIELEŃ, BIELON, BIELUJ, BIELUN), SXVI, Kn (BIELAN, BIELON, BIELUN, BIELUŃ), T (BIELAN, BIELON, BIELUN, BIELUŃ, BIELUŃ), L, SWil, SW, SJP (BIELUŃ) notują

Formy: lp M. bielun // bielon; D. bielanu // bielunu; C. bielunowi; N. bielunem

Znaczenia:

bot. »roślina z rodziny psiankowatych o właściwościach trujących i narkotycznych; Datura stramonium a. Hyoscyanus niger«: Spánie przywodzi [...] Rumien wziąwszy go ze dwie garsci [...] Makowek/ Grzybieniá/ liściá Bielanu białego [...] po poł gárści. SyrZiel 796. Bielun/ Száley/ Lulek/ Rozdziáł 85. Hyosciamus, Apollinaris herba, Symphoniaca. SyrZiel 1364. Bielun ogrodny [...] Kwiátu bládobiałego: białému Bielunowi we wszystkim podobnego. SyrZiel 1365. Z tego [kwiecia bielunu ogrodnego] potym bywáią obłe kieliszki/ ábo strączki/ któré tákże nie iákie podobieństwo z Bielunem białym máią. SyrZiel 1365. KAżdego Bielunu nasienie y korzeń/ dla zbytniey swy wrodzoney zimności/ barzo iest iádowite. SyrZiel 1366. Biélun ziéle/ száléy/ Lulek/ Hyoscamus [...] vide Tábáká/ Hyoscyaminus [...] Biélunowy. Kn 28. Hyoscyamus [...] Saleń/ Lulek/ Bielon. GuldOn 9. JUSQUIAME [...] Hyosciamus [...] Herba Apollinaris. Faba fuilla [...] BIELUN ziele szaley. DanKolaDyk II, 180.