Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp, SXVI (?), Kn, T, L, SWil, SW notują
SJP nie notują

Formy: lp M. szemracz; ~ lm M. uż. osob. szemracze; W. szemracze

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiCi są szemrácze utyskujący sobie: według pożądliwości swojich chodzący, y ktorych ustá mowią bárdzo hárde słowa; pochlebując osobam dla swego pożytku. BG Jud 1,16. I stáną się rozumnymi błądzący duchem: á szemrácze náuczą się umiejętności. BG Iz 29, 24. Szemrácz [...] Susurro, onis, Susurrator [...] Insurrator [...] verba tamen horū sunt vsitata. Mussitator [...] Murmurator. [...] Summussus Festo, est murmurator. deducit is à musso. sed exemplum Naeuij: Odi summussos proinde apertè dice quid sit, sonat submissè loquentem, aut certè iudit in ambiguo. summissos legit [...]/ Szépcący/ cicho mowiący. Kn 1111. Szemracz, murmureur KulUszDyk 194. Szemracz. Brummer, der unvernehmlich redet. marmoteur, qui parle entre ses dents. T III 2251.