Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: *MOMOTAĆ, *MAMOTAĆ

Słowniki:
Kn (momotać), T (momotać, mamotać), L (momotać, mamotać), SWil (momotać, mamotać), SW (momotać, mamotać), SJP (momotać) notują
SStp, SXVI nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: bezok. mamotać; ~ cz. ter. lp 1. os. momocę // mamocę; mamotam; 3. os. mamoce // momoce; ~ cz. prze. lp m 3. os. mamotał // momotał

Znaczenia:

»niewyraźnie wymawiać głoski«: Blékocę/ nié dobrzé wymawiam słow/ momocę/ Balbutio, cum quadam linguae confusione trepido. [...] qui Metellum balbutientis linguae fuisse tradit [...] Merula hyeme balbutit. [...] non articulatè loquor [...]. Kn 35. Momocę/ vide Záiąkam się. Kn 424. Zaiąkam Kn 1367-1368. Momocę WojnaInst 151. Mamocę [mamo]ce [mamo]tał mamotam stammeln, lallen. bégaier, bretonner, baragoüiner, brédoüiller. T III 787. Momocę [mom]oce [mom]otał, mamocę, blekocę stammeln, lallen. bégaier, brédoüiller. T III 856.