Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1654-1676

Formy: lp D. nowicjatu; B. uż. nżyw. nowicjat; Ms. nowicjacie; ~ lm D. nowicjatów

Znaczenia:

1. »w Kościele katolickim: wstępny okres w formacji zakonnej po postulacie«: Tym ja ślę wiersze, ten je czytać będzie, Co dawno chodzi z kusiem po kolędzie, Co nowicyjat odprawił w Lublinie Na Czwartku, Co wie, jakie gospodynie W warszawskiej Baszcie. MorszAUtwKuk 310. Za iego Rektorstwa w Nowicyaćie naszym Krakowskim, młodźian ieden sukienkę na siebie zakonna biorąc, złty swoy pierzćionek na obrażie [...] zawiesił. NiesKor II 347. [...] Jch-Msc Duchowni, a na wielu mieyscach y propinacyą uzurpuią sobie; przy tym zadney kamienicy w Miastach, y Miasteczkach, y zadnego Domostwa, y roli mieyskiey bes koscielnego Długu nie ma, potym na ratuszach. Mieyskich y synanogogach zydowskich znacznie zapisane summy; a co większa co rok do nowiciatow wstępowanie zakonnych, tak męskich, iako y panienskich, nie mało importuią kapitałow w posagach [...]. GarczAnat 88. Na zapusty nietrwała wzbudziła się we mnie do zakonu jezuickiego wokacja. Było nas trzech aspirantów: ja, i jmć ksiądz Krzymowski, który tylko jeden pojechał do nowicjatu. MatDiar I, 38.

2. »okres przygotowawczy, próbny«: Odow tych czyli Izd iest 2. iedná większá Bijuk‑Oda, druga mnieyzá Kuijuk‑Oda; w ktorych młodźi bywá po kilká set ná Nowicyacie, y zowią się JCZOGHLANY, to iest Pokoiowi. ChmielAteny II .