Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp (dźwięczeć, źwięczeć, źwiękczeć), Kn, T notują
SXVI, L, SWil, SW, SJP nie notują

Formy: cz. ter. lp 1. os. dźwięczę; 3. os. dźwięczy; ~ cz. prze. lp m 3. os. dźwięczył

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiBrzmię/ dźwięczę/ Persono, [...] Aures, domus cantu personat. ║ Personat aequora cauâ conchâ, [...]. Classicum personauit, [...]. Circumsonat aliquid, [...]. Brzmi około. Sono, as, [...]. Sonat vox alicuius. ║ [...] Idem sonant haec verba: Sono, is, sonere, [...]. Sonunt, [...] Soniuit, [...] Consonaterra (clamore, tubis) [...]. Consonat nemus, [...] Resono, as, [...] Resono, is [...] ║ Recino, [...]. In vocibus nostrorum Oratorum vrbanius quiddam recinit. ║ Sonos efficio, fundo, is [...]. Percrepo, [...] Lucus vocibus cantuque symphoniae percrepat. ║ Concrepant cymbala, [...] ║ Recrepo, [...] caua cymbala recrepant. ║ Reboo, [...] Reboant tympana. ║ Increpuit sonitum tuba, [...]. Reddit sonum chorda, [...] ║ Tinnio, [...] Tintino, [...] Tintinnio, is [...]. ║ Tonant tympana, [...]. Clueo [...] Nimium difficile est reperiri amicum ita, vt nomen cluet, vtitur hac voce [...]. vide Szczękam. Kn 49. Dźwięczę/ vide Brzmię. Kn 170. Dźwięczę, [dźwięcz]y, [dźwięcz]ył. schallen. rétenir, résoner, rendre son. T III 322.