W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 30.01.2019
CELOWANIE rzecz. n
Słowniki:
Kn, T notują
SStp (?), SXVI, L (?), SWil (?), SW (?), SJP (?) nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Formy: lp M. celowanie; D. celowania
Etymologia: <niem. zielen>
Znaczenia:
1. »dobieranie według włosów, segregowanie futer«: Łasiczek białych bunt cały dałęm do wyprawy y do celowania potym Piotrowi Kusnirzowi. ArchRadziw 1638 160, 25. Dałem do celowania Piotrowi Rosomakow 4. ArchRadziw 1638 160, 26.
2. »bycie doskonałym, niedościgłym w jakiejś umiejętności, przymiocie, przewyższanie, przenoszenie kogoś czymś, w czymś«: Célowánie/ vide Przodkowánie. Kn 60.
3. »mierzenie do kogoś z broni«: Celowanie. das Zielen. visée; action de viser. T III 102.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorzy: KS, WM