hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiJak z spal[o]nej Semele żyw Bakchus nieznośny, Z gorającej Hekuby wstał Parys, łotr głośny. JurkWan B4v. Wchodzą orszaki w bramy; tu brzęk głośnych kluczy, ówdzie łańcuch grzmotnemi ogniwami huczy. RożAPam 25. Wszak o tobie, fałszerzu, głośna brzmiała sława, ponosząc to, że nierzkąc potajemna sprawa, ale-ć i myśli ludzkie nie były kryjome, serca i przedsięwzięcia snadź miałeś wiadome. RożAPam 28. Wiedząc to, że w żydowstwie król był zatajony, dziś dopiero na ten tu pozór wystawiony, Psal. 75,[2] dziś głośne w Hieruzalem, głośne imię jego, czytaj, o Izraelu, tytuł króla swego, pogańską ręką; czytaj: JEZUS NAZAREŃSKI KRÓL ŻYDOWSKI istotny. RożAPam 78. Głośny bęben zá gorą/ á kiedy do nas przyidzie/ álić iák pudełko. RysProv IV, 3. Ozwał się iako trzeba głosem dosic głosnem I wyraznem lecz mętnem y barzo załosnym ArKochOrl 56v. Byli tam y ci ktorzy przez spiewanie głosne Przypadki tak wesołe iako y załosne Miłosci powiedali [...] ArKochOrl 66. Sława jej głośna wszędzie, do stołu krzykliwe brzmią trąby, w bębny biją, a żądze jej chciwe nasycenia nie znają. MorszHRozkosz A3v. Dziesiątnicy swoimi kiwają dardami, w pośrzodku bębenista, stojąc z multankami przy rozmaitej chorągwi, w głośny bęben bije, a chorągiew od wiatru jako wąż się wije. MorszHRozkosz A4v. Są i skoczne bandory, są i głośne sztorty, są muty, szałamaje, flety i pomorty. A bracia naszy wziąwszy sztort, regał, skrzypice, obiecali się jutro na obiad Podwice. MorszHRozkosz B4. A że mi krótko wspomnieć kazała nadzieja – o, bogobojna Pani! – twego dobrodzieja, nie masz cnocie hamulca: jako świat szeroki wzbiła się głośna sława jego pod obłoki. TwarKPoch 3. Cożeś ty jest o goro wielka przeciwko Zorobabelowi? Równiná. Bo on wywiedzie kámień głowny z głosnym okrzykiem/ Łáská, łáská nád nim. BG Za 4, 7. Przetoż oto, z nami jest na czele Bóg i kapłani jego, i trąby głośne, aby brzmiały przeciwko wam. BG 2Krn 13. Abym ci oddawał chwałę głośną, a opowiadał wszystkie cuda twoje. BG Ps 26, 7. Chwalcie go ná głośnych trąbách: chwalcie go ná lutni i na harfie. BG Ps 150, 3. Chwalcie go ná cymbałách głośnych: chwalcie go cymbałách krzykliwych. BG Ps 150, 5. Modlitwa ma być głośna. Kn 514. Głośny/ Canorus, clarus, sonorus. Skumbus/ girdetinas/ iżgirstinas balfingas. SzyrDict 69. Tak tedy twej i ludzkiej wygodziwszy zrzędzie, owszem, mi sławy śmiercią głośniejszej przybędzie i tę dobrowolna śmierć przyda mi ozdobę, żem ja sam tylko mógł twą utulić żałobę. CorMorszACyd 82. A zatym powstaje Głos melodyjej wybornej muzyki I z trąb ogromnych głośne w uszach krzyki Ludzkich zabrzmiały, że niemal ulice I same zdały śmiać się kamienice Z wielkiej radości. BorzNaw 158. Iaskołka przed świtaniem zwykłe żale kwili, Skowronek rowno ze dniem śpiewaniem się sili, Zezula pod południe głuszy głośne gaie, Swiercz polny przed wieczorem słyszeć się nam daie; ZimBSiel 129. Teraz miejsca ucieszne, teraz głośne skały, Które mej melodyjej namyślnie słuchały, Także cichym szemraniem mijające rzeki, Ze wszytkimi strugami żegnam się na wieki. ZimBSiel 133. Albo angielską nutę, naszym krajom krzywą, Zagłuszasz melodyją głośną i prawdziwą, Albo jeśli liniję ciągniesz w tablaturze, Zaraz ją znać w ogrodzie, na dachu, na murze. MorszAUtwKuk 4. Te kołátánia y ták głosne boie Horn Vsłyszawszy, porwie ná się zbroie: Y ná pułk krzyknie: Co prędzey do koni, Hey do zbroi co wskok, do strzelby, do broni. OblJasGór 43v. Naprzod Muzycy Przołozonym Swego Choru, winszuiąc dnia Chrystusowego, Wszytkich ruszyli od Apolinowy Niegdy Melodiy wymyslonych głowy: Między Ktoręmi zas wdziecznie Spiewali Drugie raz z głosnych trąb się odzywali. OblJasGór 169. Iest Diszkánt z Bássem/ są średnie Tenory/ Iest flet rzewliwy/ iest y Depresz spory/ Są álty głośne / dáne zgarł ták wiela/ Iedná Kápellá. KochProżnLir 323. Tákie słowá od Duchá Swiętego wydáne Przez Jobá świętego są nam opowiedziáne: Prowadzą swe dni w dobrach, trzymáią w swych ręku Bębny huczne, y głośną cytrę, á przy dzwięku Weseląc się organow tańce wypráwuią; A w tym w iednym momencie do piekłá zstepuią. BesKuligHer 211. Drvgi początek. Głośny u Historykow, y Poetow dzwonek, Ze od sławnych nálezion Topor Amázonek. PotPocz 52. Na Herb Topor. Sławny Topor Szláchecki: Herb Polskiey Korony. Bo w dálekie od niego, trzaski lecą strony. Y kiedykolwiek drzewá, Dzieł Wielmożnych rąbie. W głośney echo, ná cáły świát; rozlega trąbie. PotPocz 53. A skoro w ták gorącey poległych potrzebie, Przy onymże Kościele, Elearow grzebie? Z echem tubalnych kotłow, trąb y głośnych surem, Cięszki łupem powráca, do Obozu w kturem, Smutny czekał Bolesław nowiny rychło mu, Załosną kto przyniesie: ludźi swych pogromu, [...]. PotPocz 160. Głośny. 1) laut, hell, das eine helle Stimme giebet. 2) lau, das man deutlich höret. 1) claire, éclatant, sonore, résonnant, haut, élevé. 2)vocal, qu'on entend. T III 383.