Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: GIERADA, GIERAŁDA

Słowniki:
SStp (gierada, gierda, groda), SXVI (gierada), Kn (gierada), T (gierada), L (gierada; XVI-XVIII), SWil (gierada), SW (gierada) notują
SJP nie notują

Formy: lp M. gierada; B. gierałdę

Etymologia: <śr. łac. gerada, z niem. Gerade>

Znaczenia:

1. »ruchomości pozostałe po matce, przypadające w spadku córkom lub innym kobietom spokrewnionym ze zmarłą; także ogólnie ruchomości pozostałe po zmarłej osobie«: Którą to gierałdę ten nieboszczyk śp. Franciszek Jastrzębski najpryncypalniej legował na barki śp. nieboszczyka Kaźmierza Jastrzębskiego. KsJasUl 169. Tego sie też doma[ga]li, ażeby gierada nie gineła tym dzieciom, co pozostała po matce ich, a mianowicie chusty, suknia breklestowa, lazurowa katanka podszyta. ActScabVet 108.

2. »ruchomości, które dostaje kobieta wychodząc za mąż, wyprawa«: Giérádá/ sprzęt żenin. supellex vxoris, vel bona mobilia praeter dotem. v. Wypráwá corki. Kn 189. Gierada, żenin sprzęt. in der Rechten: die Gerade der Weiber. droit: trousseau, tous les linges, habits, joïaux & autres pareilles nipes d'une femme. T III 374.