Słownik XVII wieku

Znaczenia:

»słusznie, odpowiednio«: Proporcya [...] Przyięmność/ piękność z-wiélu części/ ábo rzéczy róznych przyzwoicié złożonych pochodząca [...]. Kn 824. Przyzwoicié/ Competenter consulere patri & filiae [...] Competentissime videor vsus [...] Congruenter, conuenienter naturae viuere [...]. Kn 895. przyzwoicie/ Competenter, conuenienter, congruenter. priderunciey. SzyrDict 369. [...] nie dozna ten zmroku Ktory się tym Kleynotem przyzwoicie szczyci [...]. DrobOpow 228. Przyzwoicie, geheriger [...]. BierSłowa 186. Przyzwoicie, adv. gemäss, gehöriger Weise, geziemend convenablement, conformément, d'une maniére convenable. T III 1798.

*PRZYZWOICIE, PRZYZWOITO
w funkcji predykatywnej

Formy:

Znaczenia:

»jest słuszne«: A tak po śmierci gdzie się podzieć było duszy? Musiałem aż do piekła wleźć po same uszy. A nie tylko ja! Jest tam nas Niemców nie leda, Że już trzecia część diabłów po niemiecku gada. Nie żebyśmy cierpieli, wszakżem wierzył i to, Że przed sądnym dniem cierpieć nie jest przyzwoito. ChądzJRelKontr 297. [...] vczyniłem iáko Generał MáłoPolski, vczyniłem to, co mi należáło, y przyzwoito było, że zwyczáiu od wszytkich Hetmánow práctikowánego, ostrzegáiąc Obywátelow, áby bespieczeństwu swemu y Domow swoich zábiegáli, áby Zony, Dźieći, sprzęty Domowe, do Fortec, y mieysc bespiecznych vmkneli. LubJMan 123. Dobro powszechnie, według pospolitego zdania i opisania mądrych; iest to co komu przyzwoito, należy, przystoi, z czym mu wygodno [...]. SekrWyj 4. Dobro Człowieka będzie to co Człowiekowi iako stworzeniu rozumnemu przystoi, przyzwoito, należy, i z czym mu wygodno [...]. SekrWyj 4. Ktore to dziękczynienie lub przed proźbą (co przyzwoiciey/) lub po proźbie (ieślić Duch S. y nábożeństwo tak poda) Bogu twemu przełożysz [...]. BujnDroga 201. Panem się nazywać samemu Bogu iest przyzwoito [...]. MikSil 176. Ktorym Językiem BOGU chwáłę oddawáć náyprzyzwoiciey? ChmielAteny II 760. Przyzwoito mu, przyzwoito iest mu. es ist ihm eigen; es ist ihm gemäss. cela lui convient; cela s'acorde avec lui. § zawsze to ludzkiey przyzwoito było naturze. T III 1798. Pamiętay się być człowiekiem, tak i ty z sobą postąp, nie dziwuy się, ani chciey sprzeciwiać sie temu, co ludzkiey iest przyzwoito naturze. KryszStat 247.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]