Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI (supl.), Kn, T, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują

Formy: lp M. androt; ~ lm M. uż. nosob. androty; D. androtów

Etymologia: <z niem. ohne Rot 'bez rumieńca'>

Znaczenia:

»słodkie, kruche, jasne ciasto pieczone między dwoma rozgrzanymi żelazami, wafel, andrut«: Androt/ Crustulum, Horat placenta ex farina, oleo, lacte, melle [et]c. Lamb. Iun Pemma n, Var. Scal. Pemmation, n.iunio Kn 7. Márcépannik/ Crustularis, [...] vel etiam Androtnik/ piékarz ándrotow. Panchrestarius, [...] Panisices crustarios [...] Dulciarius, [...] Dulciarius pistor, [...] vel Miodownikarz: vide: Piérnikarz. Kn 389. MASTIER [...] CIASTO pieczone między dwoma żelazami, Androty czyli kratkowe ciasto. DanKolaDyk II, 257. Androt. Knapkuchen, Hippel. êchaudé du croquet; sorte de patisserie. T III 7.