Data ostatniej modyfikacji: 03.12.2019
ROZPROSZYCIEL rzecz. m
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (rozprószyciel; XVI-XVII), SWil, SW (rozproszyciel, rozprószyciel) notują
SStp, SJP nie notują
Formy: lp M. rozproszyciel
Znaczenia:
1. »ten, kto powoduje rozpadnięcie się, rozpierzchnięcie się, rozsypanie się, burzyciel, dewastator, niszczyciel«: Rosproszyciel [...] Dissipator [...]. Kn 932. Rozproszyciel/ Depopulator, Expopulator, oris, g. masc. Verherger/ Vederber/ Verwüster/ Verbringer. DasHünDict S ss iiijv.
2. »ten, kto marnuje, trwoni, marnotrawca, rozrzutnik, utracjusz«: A przetoż iestem rozproszyciel skárbu Páná mego/ iestem łupieżcá dobr Oycá moiego: iestem roskosznik w obfitościách Cerkwie Chrystusowey: iestem marnotrawcá w Oyczystym dziedzictwie Krolá mego. SmotLam 25. Rosproszyciel, dissipateur. KulUszDyk 165. Rosproszyciel, ein Verschwender. BierSłowa 196. Rozproszyciel. Zerstreuer. dissipateur. T III 1910.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM