W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 24.03.2019
GNAROWAĆ czas. ndk
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI-XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują
Formy: bezok. gnarować; ~ cz. ter. lp 1. os. gnaruję; 3. os. gnaruje
Znaczenia:
»zapewniać środki utrzymania, utrzymywać, żywić«:
Rekcja: kogo
Gnáruię się [...] vide Zywię się. Kn 196. Gnáruię się/ v [...] żywię się. SzyrDict 70. Moskwa się broni potęznie, zywnoscią po wymarłych miesczanach się gnaruie, a prochu i municyi wszelakich ma dostatek. VorLetSkarb 276. Nic łacniejszego jako się nauczyć Siać, orać, włoczyć. Czy nie trudniejże w zawartym obozie I rok o jednym gnarować się wozie? Ten miasto brogu, ten jest u żołnierza Miasto szpiklerza. MorszZWierszeWir I I, 347. Gnaruię się [...] 4) fortkommen, bekleiben [...] 4) réüssir, prendre, venir, avancer, profiter [...] 4) przy twoiey protekcyi mogą się ludzie ubodzy gnarować [...]. T III 389-390.
Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa: Bogáty się dziwuie/ czym się żebrak gnáruie. RysProv I, 6.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM