Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują

Formy: bezok. wytracać; ~ cz. ter. lp 1. os. wytracam; 3. os. wytraca; lm 3. os. wytracają

Znaczenia:

1. »zabijać wiele osób lub stworzeń«:

Rekcja: kogo co

Blechy w gmáchách/ y komorách wytráca w rosole álbo w słoney wodzie wárzony/ tym często páwiment pokrápiáiąc y polewáiąc. SyrZiel 347. Pchły z gmáchu wytrácá wodą polewáiąc páwiment/ w ktoreyby był ten Kmin wárzony. SyrZiel 435. Wytracam/ idem trácę wszystkich/ v. Wybiiam ptaki. Kn 1338. Trąn, podiazd Pszczełny, ktorzy mieysce paszy Pszczołom vpátruią. Pszczoły ku Swiętemu Iákubowi do wyroienia żywią; á po wyroieniu sáme przez się Pszczoły robotnicze, onych od siebie wytracáią, niechcąc ich dłużey żywic. HaurEk 40. Przed batalią ordynował Rybiński kilka razy posłów do wojewody kijowskiego, a osobliwie Siemianowskiego starosty Sochaczewskiego porucznika husarskiéj chorągwi, kanclerza koronnego Szembeka z propozycyą, żeby się rozmyślił, a nie chciał być rozlewaczem civilis sanguinis; probując różnemi racyami, że dla saméj konserwacyi ojczyzny nie powinni się Polacy sami wytracać, i raczéj iść do jedności, a szwedzkiéj strony (która rzeczypospolitéj ostatnią grozi ruiną i zgubą, eversionem status directe niosąc) odstąpić. OtwFDziejeCzech 134.

2. »usuwać, likwidować, niszczyć«:

Rekcja: co

Rosną [ciemierzyce] w lesiech/ ná górach: v nas y ná łąkach niegdżie obficie/ ták iż muszą ie wytracáć/ bo ich bydlo nie rádo vżywa. SyrZiel 1464.

3. »ponosić uszczerbek na czymś«: Wytracam/ v. Trácę. SzyrDict 508.

Znaczenia niepewne:

1 a. 2: Wytracam co, v. m. F. wytracę. vertilgen, ausrotten. extirper, exterminer. T III 2752.

1 a. 3: Wytracam/ v. Trácę. SzyrDict 508.