W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 03.04.2020
WYPRANIE rzecz. n
Słowniki:
SXVI, Kn, T, SWil, SW, SJP notują
SStp, L nie notują
Formy: lp M. wypranie; D. wyprania; Ms. wypraniu
Znaczenia:
»usunięcie zanieczyszczenia, zwykle przy użyciu wody, czasem z dodatkami rozpuszczającymi brud i z zastosowaniem środków mechanicznych, jak uderzanie, tarcie«: Y obejrzy Kápłan po uprániu/ onę zárázę/ á jesli nie odmieniłá oná zárázá bárwy swojey: choćby się oná zárázá nie rozszerzyłá/ rzecz nieczysta jest: Ogniem ją spalisz/ záráźliwa rzecz jest/ bądź ná zwierzchniey bądź ná spodniey stronie jey. Wszákże jesliby Kápłan obaczył yż przyczernieyszym będzie zárázá/ po wyprániu swym: odedrze ją od száty álbo od skory/ álbo od osnowy/ álbo od wątku. BG Kpł XIV, 55-57. Niéodmyty [...] trudny do wypłokánia/ wypránia [...] qui elui neglit. Indelebitis [...] Indelebile nomen [...] Illutibilis odor [...]. Kn 510. 2 kiionky do wyprania chust albo przedzy, 14 starych romuw z okien w sieni. SzumInw 79. Wypranie. das Auswaschen der Wäsche. le blanchissage du linge. T III 2713.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM