W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 09.01.2020
*POTŁUMIAĆ czas. ndk
Słowniki:
SXVI (potłumiać, potłomiać), T, L (w ramach hasła Potłumić, bez cyt.), SWil, SW notują
SStp, Kn, SJP nie notują
Formy: cz. ter. lp 1. os. potłumiam; 3. os. potłumia; ~ cz. prze. lp m 3. os. potłumiał
Znaczenia:
1. »dusić, dławić, gnieść, powodować osłabienie, zahamowanie czegoś«:
Rekcja: co
Po oboygu iedzeniu vżywány/ wietrzności potłumia ná doł w żołądku [anyż]. SyrZiel 410. Potlumiam Opprimo. SłowPolŁac 58. Opprimo Potlumiam. SłowPolŁac 96. [...] woda zá raz potłumia to zbytnie burzenie w żołądku. VadeMed 172.
2. »pokonywać, poskramiać«:
Rekcja: kogo
Naostatek, żeby się i tego na wzbudzenie do chwały bożej nie opuściło, tak się Pan Bóg raczył wezbrać na sławę narodu polskiego, iż gdy znowu po tem wszystkiem, uporu swego pokrzepiać chcieli [kacerze], nikim inszym tylko tym narodem złość ich zawsze potłumiał, a potęgę rozgramiał. DembPrzew 12.
Znaczenia niepewne:
1 a. 2: Potłumiam, v. m. F potłumię. unterdrücken. bändigen, ersticken. reprimer, domter abatre, étouser, éteindre. § potłumił bunt, herezyą, niezgodę. T III 1567.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
POTŁUMIAJĄCY
im. przym. czyn.
Formy: lp M. m potłumiający
Znaczenia:
»pokonujący, poskramiający«: [...] ále znalazłem kilku mowiących, że urodzony pod tym Płánetą [Słońcem] iest przykładny, zakonny, wielce nabożny, mądry, bogáty, kocháiący dobrych, á háńbiący, y potłumiáiący złych. AlbSekr 104.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]

POTŁUMIAN
im. przym. bier.
Formy: odmiana niezłożona lp M. m potłumian
Znaczenia:
»pokonywany, zwyciężany siłą, poskramiany«: Dziáłá/ ktore śmierć zdáleká przynoszą/ Hukiem ogromnym/ iuż te wieści głoszą. Przez gęstą strzelbę/ y przypráwne Ognie/ Ze Nieprzyiaciel potłumian dowodnie. KochProżnLir 219.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM