Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1613

Formy: lp M. m parchaty; ż parchata; D. ż parchatej; N. ż parchatą; lm D. parchatych; B. nmos parchate

Znaczenia:

»pokryty krostami, strupami a. wyglądający jakby był nimi pokryty«: Párcháty/ párchowaty/ párszywy. Leprosus. Kn 670. Párcháty/ párszywy. KusWeg H8. Párch nie uleczysty, nie uleczysty;/ párcháta Niewiástá. ErnHand 405.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ Parchata żaba (sz. zm.) »ropucha«: Od ziemney á párchátey żáby vkąszeniu/ iest osobliwym lekárstwem [korzeń stosiłu]. SyrZiel 228. Záby párcháte/ y ine bestyie iádowite zábija [olejek]. SyrZiel 1077. Wydrá [...] y rzegocąca zábá [...] z párchátą zábą [to zwierzęta wodno-ziemne]. KomDobrOrb 77. Zaba krostawá/ parcháta eine Kröte. KellGram 32. Popioł z palonych bufonow czyli żab parchatych noszą na Szyi w szmatce iedwabney. BeimJelMed 298.