Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI, XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują

Formy: bezok. partolić; ~ cz. ter. lp 1. os. partolę; 3. os. partoli; ~ cz. prze. lm mos 3. os. partolili

Znaczenia:

1. »trudnić się rzemiosłem z pominięciem struktur cechowych«: Pártániną się báwię/ pártáczem iéstem [...] Veteramentarij sutoris artem exerceo [...] Pártolę idem. vel, Imperitè, tardè, negligenter aliquid ago. Kn 670. Partolę. Schlechte Arbeit machen, fudeln, pfuschern. boufiller, travailler mal; faire quelque befoigne d'une maniére groffiére. T III 1329. Partolić, partacz <<o wykonywaniu rzemiosła bez należenia do cechu>>; u ojca partacza i z nim razem partolili XVII E141. WiśniewPolPrzem 110.

2. »robić co nierzetelnie, niefachowo, niechlujnie«: Tak to jest, że , co żywo, wierszyki partoli, Ale nie płatne, jako kiedy kto na roli Choć dobre ziarna, tylko że gęsto zasieje, Drobny urodzaj miewa. ZimBSiel 138. Aż ów ich [kuśnierzy żądnych ukarania niezrzeszonego konkurenta] do malarza prosto jak po sznurze Prowadzi, gdzie malował pana w sobolurze. Pytają, gdzie ten partacz? Frant na to: "Atoli Widzicie, że ten wasze kuśnierstwo partoli!" KorczFrasz 25.