Słowniki: SXVI, Kn, T (w ramach hasła Łupić), L (w cytatach do hasła Łupić, XVII), SWil (w ramach hasła Łupić), SW (w ramach hasła Łupić), SJP (w ramach hasła Łupić) notują SStp nie notują
1.»o drzewie: obłazić z kory, łuszczyć się«: Łupi się drzéwo/ Remittit arbor librum [...].Kn374. Łupię. *1) die haut vom Thiere abziehen; abhäuten. 2) abrinden; die Rinde vom Baume ziehen. 3) schinden, rauben, plündern. 4) berauben, entsetzen. 1) écorcher; ộter, ènlever la peau; dépoüiller. 2) écorcer, péler, lever l'écorce. 3) écorcher, piller, tondre; prendre de force. 4) dépoüiller, priver qu. de qu. ch. § 1) łupić (odzierać) ze skory zaiąca. 2) łupić ze skory drzewo. 3) łupić ludzie, miasta; nie tylko ich ze skory ale i z mięsa łupią. 4) złupił go ze wszystkich praw. łupi się drzewo. dieser Baum löset sich von der Rinde ab. cet arbre s'écorce, quitte son écorce, se sépare de l'écorce.T III766-767.
● Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa:
● od przysł.: Głupi sam się ze skóry łupi. Z dowcipu Lisy chwalą, lecz ten bárdzo głupi, Co ná zimę, ná mroży [!], z Kożucha się łupi Lecie iáko sobie chce, kożuch; ále zimie Nie zwierz, człowiek go czásem, choć w izbie, nie zdeymie A ty opák nieboże, bo pokiś był młody, Miałeś Rysie, Sobole, do ciáłá wygody.PotPocz111.
3.indyw.»o kobiecie: być niewierną, zdradzać«: Ale są i tacy, Co się im żonki łupią, a nie gniewają się: I bywa tam pan N., pani N., panna N., ksiądz N. Panowie małżonkowie, choć rogi na głowie Prawie widomo noszą, przecie ich nie czują.OpalŁCoś255.
»o korze: odchodząca od drzewa, łuszcząca się; łatwa do oderwania«: Łupiący się łácno/ łupisty/ łácny do obłupienia [...] Cui cortex est extrabilis.Kn374.