Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: ACHILL, ACHIL || *ACHILLA

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1633

Formy: lp M. Achil; C. Achillowi; B. uż. żyw. Achilla // Achillę; N. Achillem; ~ lm B. uż. nosob. Achille

Znaczenia:

1.mit. nazwa własna »bohater grecki słynny z męstwa i urody; jego wizerunek«: Onby [królewicz Władysław] cnotą y sercem przeszedł y Achillę/ I święte Rzymskie one dobrocią Kamille. TwarSLeg 20. Tak Xanthus pod Achillem: Cillar pod Castorem [...] Butny iedzie. PotWoj 49. Piękny vrodą, y wspaniały wzrostem, Skoro wszedł Daulet: iakie nam Achille, Rymem Poeci, Malarze pokostem, Zwykli udawać. PotSyl 27. Rzekł: y ku Achilowi oszczep strzelił spory/ Do krzywizny puklerzá: ow potężnym rázem̃ Miedź przeszył/ y wołowych skor dźieśięć zárázem; Wdzieśiątey się ośiedźiał. Achil go wytárgnął/ Y potężnie ná nowe drżącą bronią szárgnął. Niepoprawne zródło .

2.przen. »mężny rycerz«: Otrzej łzy z oczu przemożna królowa, Rozumem afekt macierzyński kojąc, Achilla twego mocny Bóg zachowa [o królewiczu Aleksandrze Sobieskim, pod Wiedniem]. KochWiedTur 15.