W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 08.03.2011
*BANDUR rzecz. m
Słowniki:
SWil, SW, SJP ( (pandur) notują
SStp, SXVI, Kn, T, L nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1747-1756
Formy: lp D.
Etymologia: <węg. pandúr>
Znaczenia:
»żołnierz nieregularnego wojska węgierskiego«: Ma Ÿ nich kóżdy [sługa] flintę, siekierę i nóż dobremu tasakowi równy, przy ładownicy nie zbywającej kul i prochu, którą przy pasie nosi na kształt bandurów węgierskich. RadziwHDiar 174.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: DL