Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: AZBUKA, AŹBUKA

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1676

Formy: lp D. azbuki // aźbuki

Etymologia: <rus. azbuka>

Znaczenia:

»alfabet cyrylicki; alfabet«: Iako też Czercy Manasteru Słowickiego (w ktorym Mnichow maią za swiętych ludzie prości) tey korrektury ksiąg przyiąć nie raczyli; à signanter Czerniec prosty FILIP ledwo Azbuki umieiący, toiest trochę czytać, nieprzyiął. ChmielAteny III 632.

◼ Przenośnie: ◼ Ludzi mądrych masz/ miałaś w sobie co niemiara/ y czemużeś to tak głupia/ że Azbuki/ y obiecadła po naszemu mowiąc/ nieumiesz: to iest/ posłuszeństwa świętego. BarŁŻywBar I 17. ◼ Piękny literat chwyta się nauki Prostak na iednym [znaku] przestaie aźbuki. MikSil 3v.